Gezellig koffie voor de wedstrijd. In gedachten liepen we de patronen van Ierland – Nieuw Zeeland van een dag eerder. Het voelde allemaal errug goed!Den Helder 1 druppelde met z’n allen binnen. We bleven beleefd, maar deze dag hadden we liever op een wat hoger niveau gespeeld. De zon scheen, het goed uitgeruste veld lag er stralend bij en er zat veel zuurstof in de lucht. Dit zou onze dag worden.
In de kleedkamer probeerden we ervoor te zorgen dat er niet téveel wedstrijdspanning werd opgebouwd. Dat is ook niet goed. Vervolgens een rustige warming up en voor we met onze ogen konden knipperen stonden we met 10-0 achter. Pardon? Dit gaat wel heel vlug. 10-0 achter?
Daarna een half uurtje zoeken naar vorm en functie. Met 13-0 gingen we de rust in. En dan zie je hoe kostbaar die 5 minuutjes zijn voor mensen die er gebruik van weten te maken! Als 1 man kwamen we tot een heldere strategie voor de 2e helft. Er werd weer hard en nu ook zinvol gewerkt. Het geheel ontpopte zich tot een stevige en faire pot. Waarin Tusveld liet zien ook als center uit de voeten te kunnen en Rob Pel ontdekte dat ie toch echt een derde rijer is. Sybren inspireerde door kalmpjes te blijven slopen.
Bijna maakten we nog stamppot van het uiterst fitte, beweeglijke en zeer slim spelende Den Helder. Maar helaas was de tijd opeens op: met 10-18 gingen we douchen en nabeschouwen met de beste stuurlui langs de lijn. Ik wil jullie een gouden tip van Mark Dekker (en hij kan het weten) niet onthouden: “Blijf altijd naar de bal kijken als je een penalty tegenkrijgt.” Een penalty, Mark? Zelfs wij moeten wel eens met onze ogen knipperen.
Ok, rest mij de gevallenen beterschap te wensen en de wens uit te spreken dat Bas en Dennis Dekker (die gelukkig niet zoveel lult als zijn vader) defintief aanhaken.
Allard Posthuma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten