In de kleedkamer stonden de hoofden niet naar de wedstrijd maar naar de vraag over of en hoe als team om te gaan met de schorsing van Luteijn. Daar komen we ongetwijfeld op terug, maar we kwamen om te rugbyen en dat gingen we doen.
We gingen het veld op voor een goede warming-up en begonnen met de juiste spirit. Het is een goede tegenstander, stevige spelers, staan bovenaan dus we kunnen ze hebben als we ons blijven concentreren en stevig blijven rugbyen. Wij gaan ervoor mannen, blijf kijken, blijf tackelen, blijf spelen en we pakken ze!
Na 20 minuten stonden we met 2 trys en een conversie achter: 0-12.
De oorzaak was simpel. Ze zetten scherp aan, wij begonnen ook goed maar ze maakten maximaal gebruik van twee momenten van onoplettendheid van onze kant. Goed uitgespeelde aanval, dat moet je ze geven, maar de stand was wat overdreven, als je naar de wedstrijd keek.
In tegenstelling tot vorige week lieten we de kopen niet hangen en vochten we ons als leeuwen terug. Rob Pel (terecht Man of the match), Mark “Ol’ Blue Eyes” Dekker en natuurlijk Peter Lakeman hielden de dreiging breed naast onze forwards, die zich ook niet onbetuigd lieten. Onze eerste try was het direct gevolg van onze kracht, wil om te winnen en doorzettingsvermogen. Martin drukte ‘m en we hadden weer aansluiting.
Kort daarna maakte Rob Pel de tweede, weer uit collectieve druk en door hard werken. Omdat wij de conversies wel maakten (Peter 2x goed) hadden we de welverdiende voorsprong te pakken.
De tweede helft was een gelijke strijd, noch Den Helder noch wij hadden grote kansen. We tackelden goed en hard (Lakeman is wat dat betreft net een belastinginspecteur: hij houdt pas op als de tegenstander volledig gestrekt is) en schakelden snel over naar de aanval. Den Helder, niet voor niets koploper, hield goed stand, maar kon bij ons geen potten breken. De strijd ging dus gelijk op, totdat Peter de bal net even verkeerd raakte met een kick en de bal in de handen van een rappe tegenstander viel. De man hoefde nog maar drie stappen te zetten en had z’n try. Twee minuten voor tijd kom je dat niet meer te boven en verloren we deze pot volstrekt onverdiend. De mannen van Den Helder waren niet voor niets zo blij, die hadden ook met knijpbillen en ogen dicht staan hopen dat het allemaal snel voorbij zou gaan.
Gewoon goed kl... dat we niet de volle buit binnen hebben, maar voor de positieven onder ons: na de afgang vorige week zijn we weer als (net iets te dikke, kalende, oude, stinkende) goden uit onze as herrezen.
Arthur, bedankt voor het fluiten, goed gedaan!
Overigens speelde er bij Den Helder een vrouw mee. Zouden ze in hun team één keer per maand een blood sub de hele wedstrijd laten spelen?
PS: Frans, natuurlijk van harte gefeliciteerd en veel plezier met de komende 50 jaar!
Jeroen van Bierhuizen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten