Vroeger ......(en zo zou ieder verslag van een oude meester moeten beginnen), vroeger was het gewenste antwoord op de vraag na een blessure naar de algehele fitness: “Nou, ik heb nog goed door kunnen trainen”.Maar toen Frans Frakking bij Peter Dencher informeerde naar zijn fysieke gesteldheid was het antwoord: “Dank je wel, ik ben zeer goed uitgerust”. En dat is niet zo vreemd, want de hersteltijd neemt exponentieel toe met de stijgende leeftijd. En het was goed om een uitgeruste Peter er weer bij te hebben, want daarmee was onze eerste rij compleet. De Franse term voor een prop is “Pilier”. Letterlijk “Pijler”; wat in mijn ogen veel beter uitdrukt wat de rol is van deze spelers. En ook in deze wedstrijd zou weer eens blijken hoe belangrijk een goede eerste rij is.
Wild Rovers kwam om punten te halen en hun kansen op een kampioenschap te verdedigen. ‘t Gooi had de wedstrijd in Doetinchem nog in herinnering en wilde revanche nemen. Beide ploegen op volle sterkte; met een arsenaal aan reserves en zeer vastberaden. Deze keer gebruikte ons vierde team het eerste kwartier niet als een tweede warming-up en werden er geen makkelijke punten weg gegeven. In tegenstelling ....., vanaf de kick-off werd er goed getackeld en gevochten om iedere bal.
Wild Rovers begon met een sterk offensief en won aanvankelijk enkele scrums, maar kon geen gaten vinden. Goed oplopen van de driekwartlijn gesteund door (redelijk) snelle support van de voorwaartsen, die in ieder geval “het gat aan de binnenkant” goed dicht hielden. Lichtelijke frustratie bij onze tegenstander; waar een enkeling probeerde met agressief spel ons uit ons spel te halen. Waarop goed werd gereageerd; zonder veel klagen of praten tegen de ref, werd de betreffende enkeling aangepakt. Dat de Ref hiervoor over en weer een gele kaart uitdeelde was daarmee terecht. En het spel kwam dit zeker ten goede.
Score verloop: Dit kan ik mij vaak maar half herinneren, waarbij onze punten meestal beter in mijn (selectieve) geheugen zitten dan de scores van de tegenpartij. Het moet ongeveer zo zijn gegaan: Ergens wist Wild Rovers toch de eerste try te drukken, nadat zij al meerdere malen kort voor de lijn waren afgestopt. Hier of daar werd er nog een penalty kick gemist, maar meer zat er niet in voor de eerste helft. Of was het toch al 0 –10 bij de rust?
Onze eerste try viel in het begin van de tweede helft en was weer eens pure oude meesters klasse. Bij een line-out op ca. 10 meter van de try-line hadden we ‘op zeker’ kunnen gaan, met een balletje op de tweede springer. De lange bal mislukt de laatste tijd nogal vaak. Toch was dat de keus en de uitvoering was nagenoeg perfect. Allard kreeg de bal goed (en recht) aangegooid , waardoor hij tegelijkertijd kon vangen én kon zien dat de Dorre onderweg was voor een “back-peel”. De tap van Allard viel precies in de loop voor Dorre, die dus met enige snelheid op de verdedigers op de try-line kon afstormen. Zijn eerste beuk werd nog goed opgevangen, maar hij (ik dus) draaide zich er goed uit en kreeg van Allard nog even het laatste zetje mee voor een lekkere try.
Wild Rovers kwamen deze mentale dreun toch snel te boven en scoorden opnieuw een try nadat ze misschien wel een aanval in 67 fases hadden uitgevoerd. Complimenten, want het bewijst dat zij hun handwerk ook beheersen. Op dat moment zal de score op 5 – 15 zijn gekomen, dus ze zullen ook wel een penalty-kickje hebben meegepikt. Onze tweede try kwam opnieuw uit een line-out. Perfect gevangen door Rob Pel als tweede springer en gevolgd door een goede drive, die pas na een tiental meters tot stilstand kwam. Leek te komen, want de bal zat nog steeds veilig in de handjes en ineens draaiden we links uit en stormden met drie, vier spelers over de try-line. Waarschijnlijk geconverteerd en opgevolgd door een Penalty-kick, waarmee de eindstand dan is verklaard.
Bovenstaand zou de indruk kunnen wekken dat het alleen een voorwaartsen wedstrijd was. Niets is minder waar. We hebben aangevallen en verdedigd op alle fronten. Soms viel er een gaatje, dat uiteindelijk door een medespeler werd dicht gelopen. Er werd hard gewerkt en opvallend weinig gemekkerd. Arthur hield alles goed in het oog en liet het spel gaan waar het kon, maar corrigeerde waar het moest. Scrummen was moeilijk en daar was het balbezit van matige kwaliteit. Balbezit uit het losse werk was bij vlagen heel goed. Line-outs waren zeer goed. Driekwartlijn liet goede bewegingen zien, maar kregen zeer weinig ruimte, waardoor we zelden een uitgespeelde aanval zagen met een winger op volle snelheid.
Met een stand van 15 – 15 was ‘t Gooi de mentale winnaar en voelde Wild Rovers het meeste pijn omdat de verloren punten aan het einde van deze competitie wel eens heel belangrijk konden zijn. Aan ons de sportieve plicht om hun naaste concurrent (Utrecht) op dezelfde wijze een paar punten af te snoepen. Als we zo blijven spelen, dan moet dat zeker kunnen.
Met ()vale groeten, D()rre
Geen opmerkingen:
Een reactie posten