Wageningen 1 - Gooi 4

De laatste competitiewedstrijd van ’t Gooi 4e team is weer een wedstrijd geweest waar we allemaal trots op mogen zijn. Een wedstrijd tegen Wageningen 1e team, hoger in de rankings dan ’t Gooi, maar toch mooi de eerste helft gewonnen met twee trys meer!

Heeft dit team met voornamelijk ouwe lulletjes ze toch maar even laten zien hoe je goed spel speelt. Helaas had Wageningen de tweede helft iets meer uithoudingsvermogen laten zien (niet heel verassend met een gemiddelde leeftijd rond de twintig) en hebben ze onze foutjes hard tegen ons gebruikt.

We hebben goed gespeeld, maar helaas Wageningen net een tikje beter. Al bij al een mooie wedstrijd met veel geschreeuw (van en naar de scheidsrechter vooral) en een mooie afsluiting van de competitiewedstrijden.


Man of the Match
Bas Rijpstra

4de Klasse kraker (maar niet heus) - Paars 1 tegen Blauw 4

Aan het weer heeft het niet gelegen. De 15 krijgers van het Gooi 4 konden niet op tegen het snelle geweld van de Wageningse studenten. Ervaring en inzet alleen was hier niet voldoende. De paarse mannen waren beter ingespeeld op elkaar, waren fysiek tot meer in staat en zijn een stuk fitter. Met diverse spelers uit positie en elkaar vreemd kon t’ Gooi hier niet imponeren.

Line-up: Jan Willem (1), Hans H. (2), Peter D. (3), Dorre (4), Arthur (5), Mark H. (6), Wouter (7), Robert (8), Mark van E. (9), Roland (10), Sjoerd (11), Imed (12), Derek (13), Kenneth (14), Arnoud (15), David (Wageningen) (16).

Al voordat iemand van ons aanwezig was stonden de 25 (?) van Wageningen al warm te draaien. Dat is wel even wat anders, hé, heren van ’t Gooi? Hebben wij dat ook niet bij Almere eens meegemaakt en toen ook een pak slag kregen? Misschien is er wel een patroon te ontdekken?

De eerste 20 minuten van zowel de eerste als de tweede helft zette wij onze ervaring troef goed in maar dat kwam toch echt te kort naarmate onze beentjes het begaven. Hun sterke (en grote) #4 werd niet gestopt waardoor deze meerdere malen rechtdoor kon lopen. Deze tactiek zoog de ¾ in waarna er simpelweg alle vrijheid aan de buitenkant werd benut door de snelheidsduivels.

De jonge studenten van Wageningen zijn niet alleen (durf ik het te zeggen) atletischer maar ook slimmer dan de gemiddelde 4de klasser. Wij konden hun snelheid niet bijbenen maar wij waren ook niet slim genoeg om hun patronen te zien en deze te breken. Denk hier aan hun “Point” bal tijdens het rukken (vergelijkbaar met onze “Stone” of “Rock” die wij niet meer doen trouwens – waarom niet?) en de “Wageningen” call tijdens de lijn-outs die altijd uitmondde in een drive. Dit zijn simpele patronen die je tijdens wedstrijden zou moeten zien en er wat tegenover stellen. Dat deden wij niet met als gevolg dat zij keer op keer door onze linies braken en wij continu op de achterste voet stonden. Dan wordt rugby spelen heel erg moeilijk.

Tel daarbij op dat, ondanks onze beste pogingen, onze scrum de stevigheid miste om de 8 van paars staande te houden en wij daar ook al achteruit gingen was er voor de ¾ ook weinig mee te doen. Wij kregen gewoonweg geen ruimte om te ballen.

Uiteindelijk is het veel tegen bijna iets geworden.

Complimenten voor de scheids die is op komen dagen en zijn vrij zondag voor ons heeft opgeofferd.

Kanttekening: Ik heb wel eens van een thuisfluiter gehoord maar het begrip “thuis speler” begint nu wel enige vastigheid te krijgen binnen de Z-electie. Ik denk dat wij hier anders mee om moeten gaan voor volgende seizoen.

MotM werd ondergetekende maar ik vond zelf Arnoud het best wel druk hebben met al die doorgebroken spelers (en op snelheid !).

06-02 RC ’t Gooi 4 – RC Wageningen

Het was weer zondag, er mocht weer gerugbyd worden, de gordijnen gingen open en de zon scheen! Allerlei goede ingrediënten voor een mooie zondag. Dit beeld werd even verstoord toen ik de deur uitliep en een klap in me gezicht kreeg van de harde wind die afgelopen zondag Nederland teisterde.

Vol goede moed rees ik samen met Patrick af naar Naarden. Toen we aan kwamen rijden zagen we al 18 jonge fitte mannen van Wageningen hevig bezig met een warming up. Het was duidelijk, deze jongens kwamen voor de winst. De sfeer in de kleedkamer zat er al goed in en de grappen vlogen over en weer, toch wist Wouter nog even de serieuze noot te raken om iedereen met beide benen op de grond te zetten. Wageningen kwam voor de winst maar die gaan ze niet krijgen! Na een korte maar effectieve warming up volgde de laatste peptalk waarin duidelijk de hoop werd uitgesproken dat we er wel voor zouden gaan!

En er voor gaan dat deden we, er werd van het begin af aan fel op de bal gejaagd en hard maar fair getackeld. Helaas resulteerde dit enthousiasme in een blessure voor Nesbitt aan zijn enkel, laten we hopen dat dit snel over is want we kunnen je gebruiken. Al snel werd duidelijk dat Wageningen geen enorm getalenteerde jongens waren maar er wel als een team met elkaar keihard voor gingen. De line-out ging ondanks de harde wind nog best aardig en hier konden een aantal ballen worden gewonnen waaruit aanvallen werden opgezet. Het exacte scoreverloop moet ik helaas schuldig blijven maar het ging over en weer. Na een penalty voor Wageningen waar wij gewoon stonden te slapen konden we een try incasseren. Door hard te werken van ruck naar ruck konden wij toch steeds over de gain line komen en zo richting de try line van Wageningen opschuiven. Dit resulteerde ook in een mooie voorwaartse try van Rob. Helaas werden de tries van Wageningen netjes tussen de palen gedrukt waardoor de conversies niet al te lastig waren voor Wageningen.

Toch kwam het talent van ’t Gooi weer even bovendrijven toen er werd voorgedaan hoe je een kick van de zijlijn gewoon netjes tussen de palen weet te laten verdwijnen. Halverwege liep de score toch steeds redelijk gelijk op, totdat een kick rechts in de hoek geplaatst werd en een over fanatieke Wageningen speler van de ene naar de andere kant van het veld sprintte en zo onze verdediging die niet op een lijn liep heel makkelijk kon doorkruisen. Na onze wissels hebben we tot de laatste minuut alles gegeven en werd er zoals de hele wedstrijd keihard voor elkaar geknokt. Er werd goed aangevallen maar ook goed verdedigd.

Dat Wageningen misschien niet de allerbeste rugbyers waren werd duidelijk ten toon gespreid toen hun fullback een mooie pass naar zijn winger wilde geven maar deze niet eens onderschept hoefde te worden door Fred, hij kreeg hem gewoon in zijn handen gelegd wat voor een try aan onze kant zorgde. Ondanks dat de bal aan hem werd gegeven moet wel gezegd worden dat Fred er wel stond! Al met al een leuke, harde en eerlijke wedstrijd waar alles gegeven is en we volgende keer het score verloop onze kant op moeten dwingen.

Na de wedstrijd werden er nog een liter of wat bier gedronken en mochten we getuige zijn van twee zumba’s bij Wageningen. Laten we de inzet van deze zondag niet vergeten maar de eindstand wel en vol goede moed de wedstrijd van volgende week tegemoet gaan!

Ovaal!
Kenneth Leeuwenkamp

Openingstoernooi in Wageningen

2008 rugby openingstoernooi Wageningen

3e team naar Fialar rugbytoernooi bij RC Wageningen

3e team naar Fialar rugbytoernooi bij RC Wageningen

Warm was het; ronduit heet.

31 augustus 2008, tijdens het rugbytournooi Fialar in Wageningen. De velden (2!) lagen op de meest idyllische plek van Nederland, net in de bosrand en aan de rand van de Gelderse Valei. De kleedkamers (6?) waren ruim en brandschoon; als Gooiers was het een beetje wennen aan al die luxe. Gelukkig wende het al gauw.

De eerste wedstrijd startte op het heetst van de dag om 12:00 uur tegen de ‘Wild Rovers’. Deze wedstrijd bleek een echte walk-over. Wat wellicht niet echt opmerkelijk was gezien het wervingsbeleid van de rovers; iedereen kleiner dan 1 meter 65 en boven de 100 kilo krijgt onmiddellijk een Rover spelerskaart; eindstand 05-14. Vervolgens was het tijd voor de Groningse jeugd (GSRC) om veel bij te leren; de gemiddelde leeftijd van dit team bleek precies de helft van die van ons. Gelukkig bleken de heren uit het noorden het spelletje snel op te pikken en wonnen uiteindelijke met 07-10. De wedstrijd Obelix versus ’t Gooi 3 was eigenlijk verder niet noemenswaardig, anders dan de eindstand (26-07) voor Obelix, tevens de uiteindelijke winnaar van het Fialar tournooi.

Behoorlijk minpunt was de blessure van Martijn Bremmer; na flink duw en trekwerk bleek hij fiks last te hebben van zijn enkel. In het ziekenhuis in Ede bleek hij zijn enkel te hebben gebroken. Nog dezelfde avond mocht hij onder het mes. Beterschap Martijn.

Noemswaardige acties tijdens het tournooi waren een Try door Jan Willem, na subliem samenspel van bijna het hele derde. Ook Eric L. droeg een aardig steentje bij door per wedstrijd minimaal een Try te scoren. Gênant was het moment waarop de voormalig duikbootkapitein Nigel L. blij als een kind naar de Trylijn dook… Triomfantelijk een Try drukte (dacht hij) op wat pas na enige seconden de lijn van het strafschopgebied te zijn van het omgebouwde voetbalveld waar wij op speelden.

Uiteindelijk bleken wij als derde geëindigd te zijn in onze pool! Ook al voelde het anders: een prima begin van een prachtig seizoen.

Groet,

Berend